Ik heb bewust gekozen voor/tegen borstreconstructie
Marijke: ‘De allereerste keer dat ik naar het bevolkingsonderzoek ging, was het gelijk raak. Er zat een tumor in mijn rechterborst. De rest van mijn borst zat vol kalkspatjes; een amputatie – met okselkliertoilet – was noodzakelijk, daarna volgden chemotherapie en hormoontherapie. Mijn chirurg vertelde over de mogelijkheid van een directe reconstructie. Dat wilde ik niet; ik wilde eerst herstellen van de chemo. Een reconstructie zou er zeker komen, want ik voelde me verminkt met één borst. Er volgden drie gesprekken met de plastisch chirurg, die alle mogelijkheden met mij besprak. Hij vertelde eerlijk dat hij geen nieuwe borst ging maken, maar iets dat op een borst lijkt. Ook was hij terughoudend in het laten zien van foto’s, omdat het bij iedereen toch anders uitpakt. Een diepflap-reconstructie kon niet bij mij vanwege te weinig buikvet. Bovendien moest ik daarvoor naar een verder weg gelegen ziekenhuis en dat zag ik niet zitten. Via via kwam ik in contact met een vrouw die mij vertelde over haar ervaringen met LD-flap en me liet voelen aan haar gereconstrueerde borsten. Dat gaf voor mij de doorslag om te kiezen voor deze methode. Hierbij wordt een stuk huid met rugspier verplaatst naar het borstgebied. Ik koos ervoor om dit te combineren met een inwendige prothese voor meer volume. Omdat de prothese is omhuld door lichaamseigen weefsel, voelt de borst warm en zacht aan. Het was een heftige operatie, maar ik zou het zo weer doen. Het is mooi geworden, zeker nadat ik mijn gezonde borst heb laten liften. Een medisch tatoeëerder maakte een tepelhof met 3D tepeltatoeage en dit jaar heb ik middels lipofilling ribbels laten wegwerken. De huid op mijn rug staat strak en dat blijft zo. Tegelijk met mijn oedeemarm wordt dat wekelijks behandeld door een fysiotherapeut. Het is al met al een heel proces waarin je moeilijke beslissingen moet nemen. Het allerbelangrijkste is dat je kiest wat bij je past. Volg je hart!’
Thea: ‘Ik weet sinds 2015 dat ik erfelijk belast ben met BRCA2. Omdat ik 80% kans heb om op latere leeftijd borstkanker te krijgen, gingen mijn man en ik nadenken over een preventieve operatie. Voor welke reconstructiemethode ik moest kiezen wist ik niet. De plastisch chirurg heeft ons voorgelicht over alle mogelijkheden en later ben ik nog een keer naar een Show&Tell geweest, waar je vrouwen met diverse reconstructies kunt zien en spreken. Siliconen leek me niks; ik was bang dat mijn lichaam ze zou afstoten en het idee dat je ze elke 15 jaar moet vervangen, sprak me ook niet aan. Heel lang dacht ik dat ik voor een operatie met lichaamseigen weefsel zou gaan. Ik had voldoende buikvet voor twee borsten. Toch bleef ik twijfelen; operatie en herstel zouden lang duren en ik zou een groot litteken op mijn buik krijgen. Bovendien is het lastig om twee borsten te reconstrueren die precies gelijk zijn van vorm en volume. Uiteindelijk besloot ik om plat te blijven. Gewoon één operatie met zo min mogelijk kans op complicaties. De chirurg heeft mij zo geopereerd dat de optie voor een reconstructie er nog steeds is. Mocht ik ooit spijt krijgen, dan kan ik daar dus wat aan doen. Ik zag een keer een plaatje van een vrouw met een mooie tatoeage op haar platte borst. Dat wilde ik ook! Een half jaar na mijn dubbelzijdige amputatie zocht ik een geschikte tattooshop. Ik heb een tatoeage met krullen, bloemen en diamanten en mijn littekens zijn erin verwerkt. Het is echt heel mooi geworden. Boven in de kast liggen twee uitwendige prothesen, maar die gebruik ik nooit. Ik draag gewoon geen kleding meer met coupenaden. Printjes verbloemen ook goed dat ik plat ben, vaak hebben mensen het niet eens door. Ik voel me nog steeds heel vrouwelijk en ben trots op mijn keuze; dit past bij mij. De optie plat blijven heb ik gemist bij de Show&Tell. Daarom doe ik er nu zelf aan mee zodat anderen deze mogelijkheid wel zien. Neem vooral de tijd om te kiezen en luister naar je gevoel!’
