Knuffelen met Boef helpt ook
‘In het begin was ik verdrietig’, vertelt Else (9), ‘maar nu gaat het beter.’ De moeder van Else kreeg vlak voor de zomervakantie te horen dat ze borstkanker heeft. Om aandacht te vragen voor deze ziekte, is het in oktober altijd borstkankermaand.
‘Toen papa en mama het slechte nieuws vertelden, moest ik huilen. Ik wilde alleen zijn en had geen zin om te praten. Boven op mijn kamer maakte ik een tekening voor mama. Als ik nu nog wel eens verdrietig ben, ga ik mijn nagels lakken of zingen met mijn microfoon. Gewoon voor de afleiding. Het helpt ook om onze hond Boef te knuffelen.’
Pas een maand later vertelde Else in de klas over haar moeder. ‘In het begin was ik daar te verdrietig voor. Samen met mijn beste vriendin Lottie heb ik het uiteindelijk toch verteld. We moesten allebei huilen. Op school praat ik soms met juf Ditta. Zij vraagt hoe het thuis gaat en ze begrijpt mij heel goed.’
‘Al heel snel viel mama’s haar uit door de chemo-medicijnen. Het duurde een paar dagen voordat ik haar kale hoofd wilde zien. Maar nu ben ik er helemaal aan gewend.’
Else moet nu thuis vaker helpen. ‘Dat vind ik niet erg’, zegt ze, ‘maar ik vind het wel jammer dat mama vaak moe is en zich niet lekker voelt.’
Else vindt het goed dat het borstkankermaand is. ‘Misschien worden alle vrouwen met borstkanker vrolijker als ze weten dat zoveel mensen aan hen denken.’
