'Het lijkt me verschrikkelijk als je niet kunt lezen'
Swaan (12 jaar): ‘Vanaf mijn eerste schooldag bij juf Conny ben ik bevriend met Noumi. We speelden vaak met elkaar en na vakanties vlogen we elkaar in de armen. Mijn tweelingzus Luna zat bij juf Fennie. Op het kiesbord koos ik vaak om naar de andere kleuterklas te gaan, want ik wilde bij Luna zijn. Luna kwam nooit naar mijn klas; dat vond ze eng. We zitten vanaf groep 3 bij elkaar. Dat is leuk en ook handig met huiswerk. Gelukkig worden we bijna altijd samen voor verjaardagsfeestjes uitgenodigd, want we vinden het zielig als de ander niet mag komen.
In groep 5 deden we met juf Sandra de musical Ronja de roversdochter bij boer Johan. Ik was Lovis, de moeder van Ronja, die gespeeld werd door Luna. Ik moest een slaapliedje zingen voor Ronja, dat was leuk. In groep 6 werden Luna, Ruben en ik als mediator gekozen. We kregen speciale mediator-lessen; dan mochten we lekker tijdens rekenen weg.
De gezellige activiteiten op CSV ga ik missen: kamp, schoolreisjes, de circusvoorstelling, de talentenshows met Doe Maar en het landenproject. Ook de sportdagen vond ik supergezellig. Bij de prijsuitreiking zongen we keihard: CSV olé olé, CSV neemt de beker mee! Meestal werden we eerste, dat maakte het nog leuker!
Het belangrijkste dat ik geleerd heb op school is lezen. Het lijkt me verschrikkelijk als je dat niet kan. In groep 6 won ik de CSV-voorleeswedstrijd. Ik was blij dat Luna ziek was, anders was zij misschien wel gekozen.
Ik ben bevriend met alle meisjes, vooral met Jasmijn en Noumi. We hebben vaak de slappe lach. Ik ben een paar keer gevraagd voor verkering, maar ik heb nooit ja gezegd. De meeste jongens zijn opscheppers.
Ik heb zin in de middelbare school: gezellig met vriendinnen fietsen en kletsen in de pauzes. Wel jammer dat je dan nooit meer tikkertje doet. Ik vind het niet eng om de jongste te worden; er zijn heus wel oudere kinderen die je helpen.
Vroeger wilde ik kleuterjuf worden, maar ik heb geen zin om billen af te vegen of kots op te ruimen. Misschien word ik wel journalist.’
20 jaar: ‘Er zijn veel leuke dingen in mijn leven’
‘Ik ben natuurlijk wel veranderd sinds mijn twaalfde, maar ik ben vooral heel erg mezelf gebleven. In de puberteit stond ik altijd achter mijn beslissingen bijvoorbeeld om niet te gaan roken. Onzeker voelde ik me eigenlijk niet. Ik vind mezelf inmiddels best volwassen; het gaat goed met mijn studie en ik woon op mezelf in Utrecht. Ik kan me wel redden ja. Nadat ik mijn vwo-diploma had gehaald op Broklede in Breukelen, nam ik een tussenjaar. Helaas kreeg ik toen ook Pfeiffer, dat was wel een dieptepuntje. Iedereen begon aan een nieuw leven met studeren, uitgaan en nieuwe vrienden maken. En ik was alleen maar moe en zat thuis te puzzelen, een beetje zoals tijdens de coronacrisis. Gelukkig lukte het in de winter wel om vier maanden te reizen in Azië met twee vriendinnen, dat was echt geweldig. Er zijn veel leuke dingen in mijn leven: mijn familie en vrienden, mijn studie, mijn katten en mijn baantje in de horeca. Hopelijk kan ik deze zomer ook weer werken op festivals. Sinds ruim anderhalf jaar heb ik een vriend; mijn eerste serieuze relatie. Ik voel me honderd procent op mijn gemak bij hem en dat is precies wat ik ook verwachtte van een relatie.
Ik zie nog steeds mensen van de basis- en de middelbare school. Met sommigen denk ik dat het vriendschappen voor het leven zijn. We hebben veel fijne jeugdherinneringen samen.
Mijn studententijd was het eerste jaar lekker relaxed. Ik ging elke week wel uit, maar lag ook regelmatig op de bank televisie te kijken. Door corona kan ik niet meer naar feestjes, maar heb ik wel nieuwe hobby’s zoals gitaarspelen en kombucha maken.
Ik studeer Interdisciplinaire Sociale Wetenschappen aan de Universiteit Utrecht en dat is veel leuker dan de middelbare school; ik vind alle vakken interessant.
Over tien jaar hoop ik dat ik mijn studie en master heb afgerond en dat ik nog een keer een mooie reis heb gemaakt. Het liefst wil ik een tijdje alleen reizen. Ook hoop ik dat ik dan een gezellig huis in een stad heb. Ooit wil ik wel kinderen, maar ik zie dat niet als het belangrijkste doel in mijn leven.’
