Luisteren naar Swaan
Luisteren is voor mij: belangrijk! Ik kan niet zonder luisterend oor. Bij de Kindertelefoon denk ik aan: het briefje met het nummer van de Kindertelefoon dat mijn moeder vroeger aan de binnenkant van de kast had geplakt.
“Ik kan mijn verhaal altijd kwijt bij mijn moeder. Ze luistert, geeft advies en denkt hetzelfde als ik. Als er iets gebeurd is op school kan ik niet wachten totdat ik thuis ben om het tegen mijn moeder en tweelingzus te vertellen. Als ze er niet zijn, blijf ik er maar aan denken. Door te praten vermindert mijn stress. Soms kom ik tot een goede oplossing en weet ik beter wat ik moet zeggen. Of ik kom erachter dat ik niet zo moet zeuren omdat het best meevalt.
Ik kan zelf ook goed luisteren. Op de lagere school werden mijn zus en ik verkozen tot mediator om ruzies op het schoolplein op te lossen. Mijn vriendinnen vinden dat ik psycholoog moet worden en doen altijd hun verhaal bij mij. Het gaat bijvoorbeeld over jongens, eetstoornissen, faalangst of ruzies tussen ouders. Blijkbaar hebben mijn vriendinnen het gevoel dat ik er voor hen ben en dat vind ik een compliment.
Toen ik 9 was, kreeg mijn moeder borstkanker. Daar is toen veel over gepraat. Ik ging met mijn zus naar een creatief therapeute. Ik praatte met haar terwijl mijn zus zat te knutselen. Het was fijn dat er iemand naar mij luisterde, maar het was geen noodzaak. Er waren thuis en op school genoeg mensen om mee te praten.”
