Mijn moeder heeft borstkanker
Swaan (9) en Luna (9) kregen in november 2008 te horen dat hun moeder borstkanker heeft. Wat doe je als je bang en verdrietig bent? En hoe lang duurt borstkanker eigenlijk?
Hoe hoorde je het slechte nieuws?
Swaan: ‘Mijn vader haalde ons van school en vertelde het. Hij had tranen in zijn ogen. Ik moest ook huilen. Thuis knuffelden we elkaar en mijn moeder zei dat we er tegenaan gingen en dat het ons zou lukken. Dat vond ik fijn om te horen.’
Luna: ‘Ik weet nog precies hoe het voelde. Ik schrok omdat ik mijn vader nog nooit had zien huilen. Toen hij het vertelde, voelde ik me eenzaam. Ik was bang dat mijn moeder dood zou gaan.’
Was je erop voorbereid?
Swaan: ‘Nee. Mijn moeder had pijn in haar borst, maar dat vertelde ze pas later.’
Luna: ‘Ik wist dat ze naar het ziekenhuis moest voor een foto, maar ik maakte me nog geen zorgen.’
Wist je wat kanker was?
Swaan: ‘Ik wist dat je er kaal van wordt en dood kunt gaan.’
Luna: ‘Je weet gewoon dat kanker bestaat. Ik vroeg me af wat er met mijn moeder zou gebeuren.’
Wanneer vertelde je het op school?
Swaan: ‘Gelijk de volgende dag in de kring. Juf troostte ons. Een paar vriendinnen moesten ook huilen. Sommige kinderen hadden vragen, bijvoorbeeld of het besmettelijk is.’
Luna: ‘We maakten met de klas tekeningen voor mijn moeder.’
Wat vind je het allermoeilijkst?
Swaan: ‘Alles. Mijn moeder moet vaak naar het ziekenhuis en wordt erg ziek van de chemo. In het begin was ik ook bang dat ze dood zou gaan. Gelukkig had ze geen uitzaaiingen en de tumor werd al snel kleiner.’
Luna: ‘Ik vond het moeilijk om op te houden met huilen. Doordat ik zo huilde, kreeg mijn moeder er nog meer zorgen bij. Maar ik kon niet stoppen.’
Zijn er veel dingen veranderd?
Swaan: ‘Vroeger vond ik het leuk om alleen naar school te gaan, maar nu wil ik liever gebracht worden. Verder hebben we vaak bezoek.’
Luna: ‘We hebben veel bloemen in huis en overal liggen boeken en folders over borstkanker. Soms gaat mijn moeder tijdens het eten alweer op de bank liggen omdat ze zo moe is.’
Is je moeder veranderd?
Swaan: ‘Soms wil ze ineens chips of ananas en dan moeten wij dat gaan kopen. Ze is kaal geworden en haar wenkbrauwen zijn dunner. Ik schaam me er niet voor, maar ik vind het niet leuk. Op school wil ik dat mijn moeder haar muts ophoudt. Ik wil niet dat iedereen naar haar kijkt.’
Luna: ‘Als ze tomatensoep ziet, moet ze kokhalzen, terwijl ze dat eerst best lekker vond. Ze is vanbinnen veranderd, maar ook aan de buitenkant want ze is nu kaal. Dat hoort er gewoon bij. Ik vind alles goed zolang ze maar beter wordt. Lang haar vond ik wel leuker.’
Wat doe je als je verdrietig bent?
Swaan: ‘In mijn dagboek schrijven of een boek lezen zodat ik er niet meer aan denk.’
Luna: ‘Dan pak ik mijn lievelingsknuffel of ik ga even huilen op bed.’
Ben je nog bang?
Swaan: ‘Eerst was ik bang dat ik later ook borstkanker krijg, maar het zit gelukkig niet in de familie. Nu ben ik bang dat mijn moeders borst er helemaal af moet. Dat lijkt me eng.’
Luna: ‘Soms ben ik bang dat het toch nog verkeerd gaat.’
Gebeuren er ook leuke dingen?
Swaan: ‘We krijgen veel kaarten, meer dan met kerst! Na de laatste chemo gaan we naar Marokko. Daar heb ik zin in!’
Luna: ‘We worden door iedereen verwend en ik kreeg een knuffelschaap als troostkado.’
Hoe komt het dat jouw moeder borstkanker heeft?
Swaan: ‘Dat weet ik niet. Dat ben ik vergeten te vragen.’
Luna: ‘Door de pech.’
Hoe lang duurt het nog?
Swaan: ‘Best lang, want er komt nog een operatie en bestraling.’
Luna: ‘Ik denk nog een half jaar.’
Wat ga je doen als alles achter de rug is?
Swaan: ‘Er nooit meer over praten. Dan wil ik het gewoon vergeten.’
Luna: ‘Een groot feest geven!’
Kanker is een ziekte waarbij sommige cellen in je lichaam zich maar blijven delen. Er ontstaat dan een tumor, een klompje slechte cellen. Als slechte cellen losraken en op andere plekken in het lichaam terechtkomen, kunnen daar ook tumoren groeien. Dat zijn uitzaaiingen. Om de kankercellen aan te vallen worden zware medicijnen gebruikt. Dat heet chemo of chemotherapie. Helaas maakt de chemo ook gezonde cellen kapot, waardoor je kaal en misselijk wordt.
