Esthers column: Zuur
Tijdens de redactievergadering van deze B wilde ik vertellen waarover mijn volgende column zou gaan. Ik was het vergeten, maar had het gelukkig opgeschreven: chemobrein!
Heb ik daar last van? Functioneer ik minder goed? Feit is dat ik vergeetachtiger ben geworden en regelmatig concentratieproblemen heb. Komt dat door chemo, leeftijd, vervroegde overgang of een combinatie van die dingen?
‘Chemobrein is geen fabeltje’ las ik eind vorig jaar in de krant. Amerikaanse onderzoekers hebben aangetoond dat het echt bestaat: bij mensen die behandeld zijn met chemotherapie zijn veranderingen waarneembaar in de hersenen.
Mijn hersenen werken niet meer als voorheen, dat is duidelijk. Voordat ik borstkanker kreeg, was ik al een type lijstjes, maar nu functioneer ik echt niet meer zonder agenda en briefjes. Ik schrijf alles op, want anders vergeet ik dingen. Soms vergeet ik zelfs waar ik iets heb opgeschreven. Ik herinner mij vaak niet wat ik afgelopen weekend heb gedaan of wat ik gisteren heb gegeten. Het is eigenlijk een wonder dat ik nog kan werken en mijn deadlines haal.
Af en toe gaat er iets mis. Zo had ik laatst een scheut schoonmaakazijn in de volle waterkoker gedaan om te ontkalken. Ik vergat het azijnwater weg te gooien; in plaats daarvan gebruikte ik het om aardappels in te koken. De stamppot was een beetje zurig, maar pas na het eten, toen ik de waterkoker weer op het aanrecht zag staan, besefte ik hoe dat kwam.
Deze anekdote was ik natuurlijk allang vergeten. Ik wist dat ik onlangs iets stoms had gedaan, maar wat ook alweer? Ik kwam er maar niet op en kon daardoor niet beginnen aan deze column. Totdat ik iets uit het gootsteenkastje nodig had en de fles schoonmaakazijn zag staan. Ik haastte me naar een kladblok en schreef het onmiddellijk op: schoonmaakazijn! Gelukkig was dat nog ruim voor de deadline.
