Alles wilde ik aangrijpen, maar ik stond met lege handen
Carin van der Heijden (41): “In oktober 2011 had ik last van ernstige rugklachten: ik kon nauwelijks lopen. Ik dacht aan een hernia en kreeg een MRI-scan. Toen bleek dat ik uitzaaiingen had, verspreid over mijn hele skelet. Het was een enorme klap: hier had ik echt geen rekening mee gehouden.Ik wist dat je met uitzaaiingen geen kans hebt op herstel, maar ik hoopte op levensverlengende behandelingen. Helaas konden de artsen niet vaststellen welke soort kanker ik heb. Mijn diagnose was: primaire tumor onbekend. Borstkanker, darmkanker, schildklierkanker, botkanker: alles werd uitgesloten en zo viel stapje voor stapje onze hoop weg. Ik had alle behandelingen willen aangrijpen, maar ik stond met lege handen. Het is heel frustrerend dat mijn proces stopte bij de diagnosefase. Ik krijg de kans niet om tegen kanker te vechten. Inmiddels heb ik me erbij neergelegd. De kanker is ook zo agressief, er is geen houden aan. Ik heb nu verschillende breuken en op twee plaatsen een dreigende dwarslaesie. Het is een kwestie van weken. Dat is moeilijk te bevatten, vooral voor mijn kinderen.
Na de diagnose kreeg ik haast om dingen voor mijn kinderen te regelen en herinneringen voor ze achter te laten. Gelukkig ben ik niet tegen een boom gereden; dan kun je niks afronden. Ik had mijn kinderen graag groot zien worden. Helaas moet ik dat loslaten en dat is vreselijk verdrietig. Binnen dit slechte scenario, ben ik toch redelijk gerust dat het goed komt met ze. Mijn man is een zorgzame vader en we hebben een warme familie. Hopelijk hebben onze kinderen wat van onze veerkracht. Ik vind dat je verantwoordelijk bent voor je eigen leven, wat er ook gebeurt. Je bent het aan jezelf verplicht om er hoe dan ook wat van te maken. Het heeft geen zin om boos te zijn of iets of iemand de schuld te geven.
Mijn man, mijn familie en ik hebben de website www.tumoronbekend.nl opgezet, omdat ik nauwelijks informatie of ervaringsverhalen kon vinden. Je zoekt toch naar erkenning en herkenning. Ik hoop dat de website toekomstige patiënten tot steun kan zijn.”
