Als ik een hand kan schilderen, kan ik alles
De Amsterdamse kunstschilder Bas Peeperkorn (1965) is een veelzijdig kunstenaar. Hij ontwerpt en schildert met zijn bedrijf ‘Net Echt’ grote decors en muurschilderingen voor theater, film, televisie, pretparken en spookhuizen. Al sinds zijn opleiding op de kunstacademie werkt Bas aan een bijzonder dagboek van geschilderde handen. “Op achttienjarige leeftijd schilderde ik mijn eerste hand. Dit project is nooit af. Ik móet hiermee door.”
Waarom begon je met het schilderen van jouw handen?
“Toen ik op de Gerrit Rietveld Academie zat, las ik dat in de Gouden Eeuw het ambacht van schilders getoetst werd door ze een hand te laten schilderen. Pas als je dat goed beheerste, mocht je toetreden tot het schildersgilde. Dit intrigeerde mij en ik dacht: als ik dus een hand anatomisch goed kan schilderen, dan kan ik alles. Als oefening schilderde ik dagelijks met olieverf mijn eigen hand in dezelfde positie. Langzaam ontstond er een serie. Zonder dat ik dat bewust wilde, kreeg ik verschillen in kleur en lijn. Die verschillen vond ik interessant. Lag het aan mijn stemming? De lichtinval? De manier waarop ik die dag naar mijn hand keek?”
Hoe komt zo’n schilderijtje tot stand?
“Ik bedenk eerst een idee, maak vervolgens een schets en schilder dan mijn linker- of rechterhand met acryl- en/of olieverf. Met schrijven ben ik links, maar schilderen kan ik met beide handen. Ik wil dat de verzameling handen een eenheid wordt. Daarom schilder ik altijd mijn eigen hand, één-op- één en telkens op eenzelfde paneeltje van linnen op karton, 18 bij 24 cm groot. Gaandeweg ben ik de schilderijtjes gaan gebruiken om een verhaal te vertellen. Meestal gaat het niet om een letterlijk verhaal maar meer om een associatief idee. Iedereen kan er zijn eigen interpretatie aan geven.”
Heeft corona invloed gehad op dit project?
“Die handen zitten altijd in mijn hoofd, maar ik heb normaal gesproken nauwelijks tijd om de serie verder uit te breiden. Het wegvallen van veel werk zag ik dan ook onmiddellijk als een kans om fulltime met mijn handenproject aan de slag te gaan. Vanaf de eerste dag van de lockdown legde ik mezelf op om dagelijks mijn hand te schilderen. Het was misschien obsessief, maar het gaf mijn dagen inhoud en structuur.”
Wat is de kracht van deze verzameling?
“Ik heb een deel van mijn verzameling handen verschillende keren geëxposeerd. De verzameling vormt een geschilderd dagboek, ik zie het als mijn levenswerk. Wanneer de schilderijtjes bij elkaar hangen, krijgen ze meerwaarde. Je kunt de handen met elkaar laten communiceren door kleur, stijl en associatie. Zo’n wand vol handen nodigt uit om te kijken en iedereen haalt er weer iets anders uit. Dat motiveert mij dan weer om door te gaan met dit project. Ik heb inmiddels ruim driehonderdvijftig handen geschilderd. Maar het project is nooit afgerond. Ik heb besloten dat ik ook na corona regelmatig ruimte blijf vrijmaken voor mijn handenproject. Gewoon omdat ik er gelukkig van word.”
Waar kunnen mensen de verzameling handen zien?
“Op 28 en 29 augustus is een deel van het werk te zien op een expositie in kunstcentrum Nieuw Dakota in Amsterdam Noord. Daar zullen ongeveer honderd van mijn handen hangen. Op dit moment werk ik ook aan een boek met een selectie uit de 350 handenschilderijtjes. Binnenkort begin ik op crowdfunding-platform Voor De Kunst (www.voordekunst.nl) een campagne om het ‘Handenboek’ te realiseren. Ik hoop dat mijn boek voor het eind van dit jaar verkrijgbaar is in elke (online) boekhandel.”
“Ik kan me ontzettend opwinden over wat er gebeurt in de wereld. Het frustreert me omdat ik er weinig aan kan doen en ik me gevangen voel in een stroom van nieuws en standpunten. De schoonheid van de kleine wereld om me heen en het schilderen van mijn handen werkt als bliksemafleider.”
“Het is een vorm van vrijheid om in mijn handenproject te kunnen denken en creëren wat ik wil. Dat gevoel van vrijheid hoop ik over te brengen op de kijkers. Iedereen mag op zijn eigen manier de handen bekijken en daarbij denken en interpreteren wat hij wil.”
