Best Friends Forever

Chantal (48): 'Ik denk dat het goed is voor Jip dat de klas uit elkaar gaat. Het dorp waar wij wonen is klein en beperkt en iedereen kent elkaar. Het is tijd om verder te kijken en bijvoorbeeld in aanraking te komen met andere culturen. Het is ook goed voor je sociale ontwikkeling om met oudere kinderen om te gaan en voor jezelf te moeten opkomen; daar word je verbaal sterker van.
Jip heeft als kleuter de basis gelegd voor de vriendschappen die ze nu heeft. Ze is haar vriendinnen tot nu toe altijd trouw gebleven. Ze komt voor ze op, maar als ze gekwetst wordt door een vriendin, spreekt ze die vriendin daarop aan. Het botst wel eens met vriendinnen omdat Jip een sterk karakter heeft en soms te snel het voortouw neemt.
Naast vriendinnen van school heeft Jip ook een goede vriendin in haar hockeyteam, al zeker vier jaar.
Ik denk en hoop dat een paar vriendschappen uit de basisschooltijd van Jip blijven bestaan. Ik zal dat ook stimuleren omdat ik vind dat je dit soort vriendschappen moet koesteren. Doordat je op jonge leeftijd al veel met elkaar hebt gedeeld, is het leuk om later samen herinneringen op te halen.
Voor vriendschap is het belangrijk dat je je wederzijds kwetsbaar durft op te stellen. Andere belangrijke ingrediënten van vriendschap zijn openheid, eerlijkheid, alles met elkaar kunnen delen, ook met verdriet bij elkaar terecht kunnen en jezelf niet anders hoeven voordoen.
Ik leer mijn dochters dat ze een luisterend oor moeten hebben voor hun vriendinnen. Vriendinnen willen door de ander gehoord en gezien worden. Gelukkig zijn mijn kinderen geïnteresseerd in andere mensen; ze zijn niet alleen maar met hun eigen ding bezig.
Ik hoop dat Jip op de middelbare school een paar goede vriendinnen om zich heen krijgt bij wie ze zich veilig en geborgen voelt; vriendinnen die er altijd voor haar zijn en andersom.’
‘Ik heb vriendinnen uit verschillende levensfasen. Twee vriendinnen uit mijn schooltijd zie ik nog een paar keer per jaar in Eindhoven, waar ik mijn jeugd doorbracht. Als we elkaar zien is het ouwe jongens krentenbrood. Ik heb ook twee goede vriendinnen ontmoet in de periode dat ik veel uitging. Mijn ‘soulmate’ ontmoette ik toen ik 16 was tijdens carnaval. Met haar heb ik een intense vriendschap opgebouwd; we hebben samen gelachen, gehuild en veel avonturen beleefd. We zitten precies op dezelfde golflengte, voelen elkaar perfect aan en hebben dezelfde humor. Inmiddels woont zij alweer tien jaar in Praag, maar ik spreek haar nog steeds een paar keer per week. Ze is als een zus voor me, zo eigen, zo dierbaar, dat is echt een heel bijzondere vriendschap.'

Jip (12): ‘Onze klas is gezellig; iedereen houdt rekening met elkaar en er wordt niemand gepest. Groep 8 is een leuk jaar: je kent elkaar al superlang en er gebeuren leuke dingen zoals kamp, musical en afscheidsfeest. Ik zal mijn vriendinnen volgend jaar erg missen. Het liefst zou ik willen dat de basisschool en de middelbare school samen één school waren en dat we volgend jaar in groep 9 zouden zitten.’

Esther (43): ‘Toen onze tweelingdochters Swaan en Luna naar de basisschool gingen, vonden mijn man en ik het belangrijk dat ze niet bij elkaar in de klas zouden komen. Een tweeling is geen eenheid, het zijn twee individuen. Het leek ons beter dat ze allebei een eigen juf, een eigen klas en eigen vriendinnen zouden krijgen. De eerste jaren lukte dat, maar vanaf groep 3 zaten ze toch bij elkaar. Swaan en Luna kunnen het samen goed vinden, maar zijn wel heel verschillend. Daardoor kregen ze toch hun eigen beste vriendinnen, hoewel ze ook met die van elkaar omgaan. Soms was het wel eens lastig wanneer ze met elkaars beste vriendin gingen spelen of wanneer er maar een van de twee naar een verjaardagsfeestje mocht. Gelukkig werden ze meestal allebei uitgenodigd.
Vanaf de eerste dag in groep 1 had Swaan een hartsvriendin; ze leken wel verliefd op elkaar! Er zijn sindsdien veel vriendinnen bijgekomen. Swaan geniet van sociale contacten: ze zou het liefst elke dag met vriendinnen lunchen, spelen of logeren.
Luna speelde vroeger regelmatig met jongens: samen beestjes zoeken of op onderzoek uit op het plein. Ze heeft een paar goede vriendinnen, maar heeft in tegenstelling tot Swaan soms ook behoefte om lekker alleen op haar kamer te lummelen.
Ik herken meer in Luna: ik speelde vroeger ook graag met jongens, heb nooit een echte hartsvriendin gehad en heb nog steeds veel tijd voor mezelf nodig. Ik had natuurlijk wel vriendinnen op de lagere en middelbare school, maar die vriendschappen gingen over: ik zie niemand meer uit die tijd. Tijdens mijn studententijd ontstonden er pas vriendschappen die nog steeds voortduren en heel waardevol zijn. Maar een hartsvriendin die ik wekelijks zie of bel, is er nog steeds niet. Ik roep altijd dat mijn moeder mijn beste vriendin is; met haar kan en wil ik alles bespreken. Ruim drie jaar geleden kreeg ik borstkanker, toen hebben we een jaar lang elke dag gebeld.
Wij zijn altijd erg open geweest in onze opvoeding. Ik zie dat Swaan en Luna ook open met vriendinnen omgaan. Ze praten over alles, zonder taboes. Ook kleden ze zich om en douchen ze samen, zonder zich te generen voor hun veranderende lichamen. Het is prettig dat ze zo vrij met hun vriendinnen kunnen omgaan.
Op een gegeven moment was er gekonkel op Hyves. Ik heb ze toen verboden om via chat of mail conflicten uit te praten. Ik heb zelf slechte ervaringen met online ruzie. Swaan en Luna gebruiken social media overigens ook om met de hele klas af te spreken om bijvoorbeeld te gaan zwemmen. Sinds kort hebben ze een mobiele telefoon, waarmee ze continu in contact staan met hun vriendinnen. Misschien maakt dat het ook wel makkelijker om elkaar volgend jaar niet uit het oog te verliezen.
Alle meisjes uit groep 8 gaan volgend jaar naar verschillende middelbare scholen in Hilversum, behalve Swaan en Luna; die gaan naar Broklede, een school in Breukelen. Ze zien er allebei tegenop dat de klas uit elkaar valt en zijn bang dat ze hun vriendinnen kwijtraken. Ik denk dat ze snel nieuwe vriendinnen maken en dat ze volgend jaar ook nog altijd kunnen afspreken met hun oude vriendinnen. We wonen bovendien in een klein dorp, dus je komt elkaar makkelijk tegen.
Ik hoop dat onze meiden open, tolerant, eerlijk en vol zelfvertrouwen nieuwe vriendschappen zullen aangaan. En dat ze vooral allebei hun eigen weg kiezen. Of de oude vriendinnen van de basisschool blijven, merken we vanzelf.

Swaan (12): ‘Vanaf mijn eerste schooldag was ik bevriend met een meisje uit de klas. We speelden vaak met elkaar en na vakanties vlogen we elkaar in de armen. We zijn nog steeds goede vriendinnen, maar ik heb nu ook een andere hartsvriendin. Ik kan goed praten met hen allebei en we hebben vaak de slappe lach. Ik hoop dat we met elkaar blijven afspreken.’

Luna (12): ‘Ik ben met bijna iedereen bevriend. Daarom werd ik denk ik uitgekozen als mediator om ruzies tussen kinderen op school op te lossen. Ik heb zin in de middelbare school, maar ik zou wel één keer per week terug willen naar de lagere school, want ik ga mijn vriendinnen erg missen.’

Detta (41): ‘Mijn dochter Noa was tien toen we vanuit het noorden van het land verhuisden naar het westen. Hoewel Noa eerst geen zin in had om te verhuizen, was ze na de eerste ochtend op haar nieuwe school al helemaal enthousiast. Alle meisjes wilden haar leren kennen en Noa voelde zich heel bijzonder. Ze maakte veel nieuwe vriendinnen en was snel ingeburgerd.
Ik vond dat ze wel contact moest blijven houden met haar oude vriendinnen en dat wilde Noa zelf ook. We hebben haar geholpen bij het in stand houden van haar oude vriendschappen door het contact te stimuleren en regelmatig naar het noorden te rijden voor logeerpartijtjes. Tot nu toe wordt er elke vakantie gelogeerd en dan heeft Noa het altijd prima naar haar zin met haar oude vriendinnen. Als de vriendschap goed is, maakt afstand ook niet uit, al woon je aan de andere kant van de wereld.
We wonen nu drie jaar hier in het westen en verhuizen deze zomer weer terug naar het noorden. Ik had het onze kinderen niet gegund dat we ze opnieuw weghalen uit hun vertrouwde omgeving en dat ze hun vrienden weer moeten achterlaten. Maar het loopt nu eenmaal zo door het werk van mijn man. Deze verhuizing is moeilijker dan de vorige; de kinderen zijn drie jaar ouder en ze hebben het hier erg naar hun zin. Kinderen zijn natuurlijk heel flexibel, maar zodra ze in de puberteit komen en vriendschappen hechter worden, is het volgens mij lastiger om ze uit hun omgeving weg te halen. Dit wordt dus voorlopig de laatste verhuizing.
Noa zat in een hechte en gezellige groep 8. Die klas valt komend schooljaar uit elkaar omdat alle kinderen naar de middelbare school gaan. Noa denkt dat iedereen elkaar blijft opzoeken, maar ik denk dat die contacten snel verwateren. Voor Noa is volgend schooljaar niet alleen de school nieuw, maar ook de omgeving, het huis en de vriendinnen.
Ik hoop dat Noa bevriend blijft met haar vriendinnen uit groep 8 en dat ze nog wel eens bij elkaar zullen logeren. Met Hyves en Facebook is het in deze tijd makkelijk om contact te houden met elkaar.
Onze beste vrienden zijn vier stellen, die we al ruim twintig jaar kennen. Ik ontmoette ze pas na de middelbare school. Ik denk dat het naarmate je ouder wordt, lastiger is om nieuwe vrienden tegen te komen, omdat je geen verleden met ze deelt. Wij zijn trouwens mensen die liever een paar goede vrienden hebben die echt wat voor je betekenen, dan een grote kennissenkring met allemaal oppervlakkige contacten.
Dat verschil is ons wel opgevallen: in het westen maak je snel contact, mensen kletsen tegen je en nodigen je zo uit voor een kop koffie of een borrel. Ik ben hier geen dag eenzaam geweest, dat was heel prettig. In het noorden duurt het wat langer voordat je er tussen komt, maar als je eenmaal een paar vrienden getroffen hebt, dan zit het ook goed. Wij hebben het hier fijn gehad, maar voelen ons nog steeds noorderlingen; we horen daar. Noa voelt zich hier meer thuis.
Ik heb er absoluut vertrouwen in dat Noa weer snel vriendinnen zal krijgen; ze maakt makkelijk contact. Ze krijgt vast een rijk sociaal leven en ik hoop dat ze binnen al die contacten een paar echt goede vriendinnen zal treffen. Vriendinnen die ze kan vertrouwen, bij wie ze altijd terecht kan, bij wie ze volledig zichzelf kan zijn en met wie ze alles kan delen; de leuke en minder leuke dingen van het leven.’

Noa (12): ‘Na groep 5 gingen wij verhuizen. Ik wilde eerst niet, maar ik kreeg hier al snel veel nieuwe vriendinnen. De kinderen in mijn nieuwe klas waren erg aardig voor elkaar, ook voor mij. Na de zomer gaan we weer terugverhuizen, maar eigenlijk wil ik hier niet meer weg. Gelukkig mocht ik nog wel groep 8 afmaken. Het is jammer dat onze klas uit elkaar gaat vallen, nu moet ik weer helemaal opnieuw beginnen op de middelbare school.’