Bij de eerste zonnestralen zitten we buiten
‘Ik ben al weer twaalf jaar gastouder en ik vind het nog steeds heerlijk al dat leven in de brouwerij. Het is huiselijk en gezellig: mijn eigen kinderen lopen er gewoon tussendoor en mijn moeder komt regelmatig met haar hondje Tikka op de koffie.’
‘Wij wonen vlakbij de Vrije School van Driebergen, waar veel van onze gastkinderen op zitten. Er is ook een kinderboerderij op loopafstand en direct achter de poort is een speeltuintje. Bij de eerste zonnestralen zetten mijn buurvrouw Ingrid en ik onze tuinstoelen daar neer en kunnen alle kinderen samen buitenspelen.’
‘Ingrid en ik kunnen het goed met elkaar vinden; we kunnen alles tegen elkaar zeggen en altijd op elkaar rekenen. Alle ouders weten ook dat we veel samen doen en op elkaars kinderen passen. Toen ik een keer door mijn been ging, kwam Ingrid gewoon hier zitten met al haar gastkinderen. Een van mijn gastkindjes viel een paar jaar geleden tegen het klimrek aan. Ze had een grote snee in haar hoofd, die gehecht moest worden. Ik reed snel naar het ziekenhuis en kon met een gerust hart de andere kinderen bij Ingrid achterlaten.’
‘Ik vind het moeilijkste aspect van het werk als gastouder de constante verantwoordelijkheid die je hebt over andermans kinderen. Dat is psychisch zwaar. Het is fijn dat ik daar met Ingrid als collega-gastouder over kan praten en dat we elkaar zonodig kunnen helpen.’
‘Op het eind van het schooljaar organiseren Ingrid en ik een speeltuindag. Dan huren we een grote speeltuin af en alle kindjes komen daar samen met hun ouders, broertjes en zusjes naar toe. Wij bakken pannenkoeken voor de kinderen en zorgen voor limonade en een ijsje. De ouders nemen verschillende hapjes mee. Het is elk jaar weer een verrassing wat er allemaal te eten is.’
‘Ingrid en ik zijn allebei aangesloten bij Gastouderbureau Utrechtse Heuvelrug. Als dank voor onze inzet kregen we vorig jaar een proefabonnement op GO. Leuk dat we er nu zelf in staan!’
