Buschauffeur, een bloedmooie baan

Voor de nieuwe concessie Amstelland-Meerlanden, die op 10 december 2017 startte, zijn de afgelopen maanden meer dan tweehonderd buschauffeurs opgeleid. De nieuwe collega’s Mirurgia Breinburg en Tobias Wijshake zitten helemaal op hun plek: “Ik had veel eerder aan het vak van buschauffeur moeten denken!”

Mirurgia (40) zat na een drukke dag thuis op de bank op Facebook te kijken toen haar oog op de advertentie viel van The Future Connexxion. “De frisse kleuren en futuristische uitstraling van de wervingscampagne spraken me enorm aan, het zag er zo vernieuwend uit! Ik besloot me onmiddellijk aan te melden. Na een gesprek moest ik een aantal psychologische en medische tests doen. Afgelopen augustus begon ik met de interne opleiding bij Connexxion Academy en inmiddels zit ik een maand op de bus.”

Alles in één
Ook Tobias (22) kwam de advertentie van The Future Connexxion online tegen. “Ik zag mezelf al in een flitsend coureurspak zo’n hypermoderne bus besturen. Helaas had ik mijn autorijbewijs nog geen jaar en dat was wel een voorwaarde. Maar een half jaar later werd ik gebeld of ik nog steeds interesse had.” Tobias is dankbaar dat Connexxion hem de kans gaf om buschauffeur te worden. “Als je net 22 bent, heb je gewoon nog niet zoveel ervaring en dan is het best lastig om werk te vinden. Een tijd lang dacht ik dat conducteur bij de NS mijn droombaan was, maar nu ik buschauffeur ben, vind ik dit veel leuker. Als buschauffeur ben je eigenlijk machinist en conducteur in één. Daarnaast ben je ook nog een beetje gastheer, servicemedewerker en beveiliger. Er komt veel meer bij kijken dan alleen maar de bus besturen!”
Natuurlijk is Tobias in de bus niet als coureur gekleed. “Ik draag gewoon een broek en een overhemd. Als je na een jaar een vast contract krijgt, mag je ook een gilet en een colbert uitzoeken. Ik heb geluk want ik mag het gilet en de colbert, die ik voor de foto’s bij dit interview aan moest, alvast houden.”

Pittige opleiding
De interne opleiding tot buschauffeur duurt zes weken. Na drie weken fulltime in de schoolbanken volgen drie weken rijlessen. “Het was behoorlijk intensief”, vertelt Tobias. “Vooral de techniek was lastig. Ik maakte lange dagen want thuis moest ik nog behoorlijk hard studeren. Ik ben blij dat ik het heb volgehouden, want nu heb ik een bloedmooie baan, die prima verdient.”
Mirurgia: “Je moet echt gemotiveerd zijn voor deze opleiding en het niet onderschatten. Het moeilijkste is dat je alle onderdelen van een bus moet kennen, je moet  weten hoe het voertuig in elkaar zit. Tijdens de rijlessen ga je direct de openbare weg op in een lesbus. Er zit natuurlijk wel een instructeur naast je, maar jij bestuurt die bus. Zodra je geslaagd bent voor je Rijbewijs D ga je met een mentor de verschillende lijnen rijden om de routes te verkennen. Voor je het weet, ga je zelfstandig aan de slag als buschauffeur.”

Stoer mannenspeelgoed
Mirurgia wilde altijd al weten hoe het voelt om zo’n 18 meter lange bus te besturen. “De bochten zijn fysiek best zwaar, je moet flink trekken aan dat stuur. Ik hoef in ieder geval niet meer te trainen”, lacht Mirurgia. “Ik ben altijd gek geweest op mannenspeelgoed zoals auto’s en motoren. Laatst stond ik in een nieuwe 21 meter lange bus. Zo mooi, daar krijg ik gewoon kippenvel van!”
Tobias had voordat hij solliciteerde nog nooit in een bus gezeten. “Ik heb op Youtube filmpjes opgezocht over het beroep buschauffeur. Toen ik ongeveer wist wat het vak inhield, ben ik zomaar een keer een bus ingestapt om een rondje mee te rijden. De buschauffeur legde me van alles uit, ik vond het echt fantastisch.”

Het vliegt voorbij
Tobias werkt nu drie maanden als buschauffeur en vindt het nog leuker dan hij dacht. “Een dienst duurt 9 uur maar voor mijn gevoel is het maar 4 uur, het vliegt echt voorbij. De afwisseling tussen ochtend-, middag-, weekend- en gebroken diensten vind ik ook heel prettig. Soms zie ik mensen schrikken van zo’n jonge chauffeur, maar dan zeggen ze achteraf dat het fijn was om bij mij in de bus te zitten. Dat vind ik zo lief.”
“Het is een prachtig beroep”, zegt Mirurgia. “Je bent als buschauffeur heel vrij, maar tegelijkertijd heb je een grote verantwoordelijkheid. Je moet de mensen veilig van A naar B brengen. Natuurlijk moet ik nog veel leren. Ik vraag de oudere collega’s dan ook om hulp als dat nodig is. Ik leer heel veel van hen.”
Tobias vraagt ook zijn passagiers wel eens om hulp. “Ik weet natuurlijk nog lang niet alles over het gebied waar ik werk. Als iemand naar een bepaald restaurant wil, roep ik dat om en vraag ik andere reizigers om te komen vertellen waar diegene moet uitstappen. Mensen zijn heel behulpzaam.”

Toekomst bij Connexxion
“Connexxion is een mooi bedrijf”, vindt Mirurgia. “We bieden goede service aan onze passagiers en voor medewerkers is het een heel open, warm en toegankelijk bedrijf. Ik heb al heel wat mensen aangeraden om ook hier te komen werken. Drie vrienden van mij zitten nu midden in de sollicitatieprocedure.”
Tobias denkt al stiekem na over doorgroeimogelijkheden. “Je hebt binnen Connexxion veel mogelijkheden. Over vijf of tien jaar zou ik wel rijinstructeur of mentor willen worden.” Maar voorlopig blijft Tobias buschauffeur. Het zit al zo in zijn systeem dat hij laatst met zijn eigen auto bij een bushalte stopte. “Ik dacht nog net op tijd: wat doe ik hier? Gelukkig stapten er geen passagiers bij me in!”