'De middelbare school is verliefdheid, huiswerk en puistjes'
Channah (12 jaar): ‘In groep 2 schopte ik bijna elke dag per ongeluk mijn beker om, die ik onder mijn stoel zette. Groep 3 vond ik het leukst: leren lezen en Ik Mik Loreland kijken. Ik was bevriend met verschillende kinderen; Bibi bleef helaas zitten en ik heb een knipperlichtrelatie gehad met Pim. We hebben elkaar gekust in de wc en moesten huilen toen iemand dat doorvertelde op het schoolplein. Toen Pim en Tom ging verhuizen vond ik dat jammer, maar ik vond het erger toen Delicia wegging. Nu ga ik veel om met Madelein en Tessa. Ik ga onze klas wel missen: we maken veel grapjes tijdens de les. Dan liggen we dubbel!
In het oude schoolgebouw mocht groep 8 bij de weekopening op de tafels aan de zijkant zitten. Dat heb ik dus nooit meegemaakt omdat CSV ging verhuizen. Toch vond ik de nieuwe school cool, zeker toen we boven zaten.
De middelbare school is voor mij verliefdheid, huiswerk en puistjes. En een beugel, maar die krijg ik binnenkort al. Ik heb geen zin in de middelbare school omdat ik mijn vriendinnen dan bijna nooit meer zie. Het enige dat ik leuk vind, zijn de kluisjes. Die zie ik altijd in televisieseries en films en die vind ik veel stoerder dan een blauwe luizenzak! Het lijkt me trouwens ook leuk om voor elk vak in een ander lokaal te zitten.
Ik maak me wel druk over de eerste schooldag. Je moet zorgen dat je goed overkomt want dan krijg je meer vrienden. Ik wil dus niet mijn boeken laten vallen, struikelen of het verkeerde lokaal inlopen. Als ik eenmaal binnen ben in mijn nieuwe school, kan ik niet meer terug en dan komt het vast goed. Zolang je moeder maar niet mee naar binnen gaat!
Ik hoop ooit met een eigen zeilboot en een hondje de wereld rond te zeilen. Volgens mijn vader duurt het lang voordat je met zeilen je geld kunt verdienen. Als dat niet gelijk lukt, kan ik ook nog judojuf worden of gewoon juf. Of ik trouw met een rijke man van de televisie.’
20 jaar: ‘Ik ben een eeuwige optimist!’
‘Vroeger was ik altijd een people-pleaser, maar nu luister ik naar wat ik zelf wil en weet ik beter wat ik waard ben. Op de basisschool zag ik nergens een probleem in en dat is nog steeds zo. Ik ben een eeuwige optimist!
Ik zat op het VeenLanden College in Vinkeveen, dat was maar 7 kilometer vanuit Loenersloot. De brugklas vond ik niet leuk; ik viel buiten de al bestaande vriendenkliekjes. In de tweede klas werden de klassen gemixt en toen ging het veel beter. Vlak voordat ik naar de derde ging, vertelden mijn ouders dat ze gingen scheiden. Naast de normale puberstress - Oh ik heb een toets! Wat vinden mijn vrienden van mij? Is mijn kleding wel leuk? – gaf de situatie thuis nog meer stress. Er was veel ruzie, dat was zwaar. Aan het eind van de vierde klas werd ik rebels. Ik had verkeerde vrienden en bleef zitten. Daardoor kon ik me gelukkig distantiëren van die vriendengroep. Na de havo begon ik aan de pabo in Amsterdam. Tijdens mijn stage merkte ik dat ik het lastig vond om voor de klas te staan, zeker bij de wat oudere kinderen. De opleiding was misschien ook iets te veel voor mij en na driekwart jaar stopte ik ermee. Nu doe ik de driejarige mbo-opleiding Maatschappelijke Zorg in Utrecht. Je wordt dan persoonlijk begeleider voor specifieke doelgroepen zoals ouderen, gehandicapten of verslaafden. Ik loop stage op een woongroep met jongeren tussen 20 en 30 jaar met een licht verstandelijke beperking. Ik heb het ontzettend naar mijn zin en ben heel benieuwd naar de andere doelgroepen waarmee ik ga werken!
Ik woon nog thuis met mijn moeder, zusjes en stiefvader. We zijn verhuisd naar Vinkeveen. Het huis in Loenersloot waarin ik geboren ben, moesten we achterlaten, dat was emotioneel. Ik blijf thuis wonen totdat ik mijn opleiding heb afgerond. Zo kan mijn moeder me nog een beetje helpen met concentreren en focus houden. Daar had ik op de basisschool al moeite mee…
Ik heb nu anderhalf jaar een relatie met een jongen die ik als kleuter leerde kennen in de speeltuin. Na mijn opleiding wil ik graag met hem op reis en daarna samenwonen, settelen en hopelijk trouwen.’
