'Vrienden maken is het belangrijkste'
Dirk (12 jaar): ‘Op de middelbare school word je behandeld als iemand die groot is, terwijl je op de basisschool toch nog gezien wordt als klein kind. Nu moet je nog op het schoolplein blijven, maar straks kan ik in de pauze gewoon Hilversum in om te kijken wat er te doen is. Ik heb het gevoel dat er volgend jaar nieuwe dingen gaan gebeuren en daar heb ik zin in!
Op een kleine school zoals CSV ken je iedereen en daardoor ben je aan elkaar gehecht. Het is jammer dat ik afscheid moet nemen van onze gezellige klas, maar ik vind het ook leuk om nieuwe vrienden te maken. Ik hoop niet dat ik volgend jaar in de klas kom bij van die arrogante, verwende kinderen die alles krijgen wat ze willen. Zelf moet ik altijd sparen als ik iets wil hebben.
Ik heb goede herinneringen aan het trefbaltoernooi, het Archeon en de musical van Ronja in groep 5, waarin ik een hoofdrol speelde. Het was bijzonder dat juf Sandra die musical met ons deed. We gingen daardoor veel met elkaar om en iedereen deed aardig tegen elkaar.
Vroeger was ik bevriend met Pieter, maar die ging helaas verhuizen. Ik speel ook veel met Philip en later kwam Stan erbij, dat klikte goed. Ik heb met drie verschillende meisjes verkering gehad, maar volgens mij kun je op de basisschool nog niet echt verliefd zijn. Het betekent eigenlijk dat je iemand gewoon leuk vindt. Op de middelbare school maak je allemaal ontwikkelingen door waardoor je wel echt verliefd gaat worden, maar daar heb ik nu nog geen behoefte aan.
Ik werd wel eens gepest door oudere kinderen. Toen ben ik zelf ook iemand gaan pesten, daar baal ik nu wel van... Maar gelukkig is dat allemaal opgelost met hulp van juf Marjies. Eigenlijk is vrienden maken het belangrijkste dat ik geleerd heb op CSV.
Ik wilde eerst autocoureur worden, maar nu piloot. Als piloot heb je veel vrije tijd, dus dan kan ik ook nog Chinees leren, want China vind ik een interessant land.’
20 jaar: ‘Ik hou nog steeds van vrijheid’
‘Ik zit in een overgangsfase waarin alles serieuzer wordt. Mijn wilde haren zijn gelukkig niet helemaal verdwenen, maar ik ben volwassener en verantwoordelijker geworden. Mijn ouders vonden mij denk ik een redelijk rampzalige puber. Ik vond het leuk om dingen te doen die eigenlijk niet mochten, zoals stiekem uitgaan. Als je op kamers gaat, realiseer je je ineens: degene die altijd mijn was deed, dat was ik niet zelf! Je bent op jezelf aangewezen om iets van je studie en je toekomst te maken. Ik studeerde een jaar Fiscaal Recht, maar dat lag me niet. Daarom switchte ik naar European Studies aan de Universiteit van Maastricht.
Ik ga nog steeds om met Philip en Stan, mijn beste vrienden van de basisschool in Vreeland. Op de middelbare school - het Roland Holst College in Hilversum - maakte ik nieuwe vrienden, maar er is nooit iemand tussen ons in gekomen. Ik vind het fantastisch dat wij alles met elkaar gedeeld hebben en samen zijn opgegroeid. Nu we allemaal ergens anders studeren zien we elkaar hooguit eens in de maand, maar dan is het direct weer als vanouds.
Het verdrietigste dat ik ooit meemaakte was dat twee vriendjes overleden door een verkeersongeluk. Het onsterfelijkheidsgevoel dat je als kind hebt, viel weg. Niet alleen opa’s en oma’s, maar ook leeftijdsgenoten kunnen dus doodgaan. Dat had impact. Ik leerde dat je niet alles voor lief moet nemen, het kan allemaal zo voorbij zijn.
Op de middelbare school heb ik verschillende relaties gehad. Dat was leuk, maar ik was nog te veel bezig met wat ik in het weekend met mijn vrienden ging doen. Anderhalf jaar geleden ontmoette ik op de studentenvereniging mijn huidige vriendin. Ik denk dat ik nu echt verliefd ben.
Als kind van 12 deed ik graag mijn eigen ding en volgde ik mijn eigen pad. Ik hou nog steeds van vrijheid en kan met mijn studie gelukkig nog alle kanten op. Ik ben pas 20: ik heb nog allemaal dingen te doen en te verpesten!’
