Een paar kinderen meer of minder maakt niet uit
‘Ik heb zelf zes kinderen: een zoon van 23 en een vijfling van 19: twee meiden en drie jongens. Toen ze vijftien jaar geleden allemaal naar de basisschool gingen, wilde ik weer gaan werken. Niet alleen omdat ik dat leuk vond, maar ook om meer inkomen te verdienen, want zes kinderen kosten veel geld. Ik besloot om gastouder te worden: ik ben gek op kinderen en een paar meer of minder maakte bij ons eigenlijk niet uit.’
‘Het is leuk om kinderen op te vangen van verschillende leeftijden. De grotere meisjes, zoals Sophia, vinden het heerlijk om te helpen bij het verzorgen van de kleintjes. De kleine jongetjes vinden het stoer om met de groten te spelen. Vroeger liepen mijn eigen kinderen er ook nog doorheen, maar tegenwoordig zitten zij overdag op school of ze zijn aan het werk. Soms spelen ze nog wel eens met de gastkinderen: dan gaat Nick bijvoorbeeld met een van mijn jongens boven gamen op de PlayStation.’
‘Mijn eigen kinderen vonden het niet altijd leuk dat ik gastouder was. Doordat de gastkindjes op de meidenkamer sliepen, konden mijn dochters overdag niet altijd op hun eigen kamer terecht. Maar als ik uitlegde dat het wel brood op de plank bracht, begrepen ze dat ook wel weer.’
‘De gastkinderen vermaken is geen probleem, maar het alle ouders naar de zin maken is moeilijker. Elke ouder heeft weer andere ideeën over bijvoorbeeld televisie kijken, gamen, snoepen of bij andere vriendjes spelen. In de loop van de jaren heb ik geleerd hoe je met al die verschillende wensen van ouders om moet gaan. Soms vind ik de verantwoording die je hebt best zwaar. Het gaat toch om het kostbaarste bezit van al die ouders!’
‘Ik heb met de gastouderopvang geen pedagogische doelen voor ogen. Kinderen moeten tegenwoordig al zoveel! Natuurlijk leren ze hier tijdens het spelen wel normaal met elkaar om te gaan. Voor mij is het belangrijk dat mijn gastkinderen zich hier prettig en veilig voelen. Dat mijn huis een soort thuissituatie voor ze is, waar ze helemaal zichzelf kunnen zijn.’
