'Als ik melig ben, lach ik om alles'
Madelein (12 jaar): ‘Op mijn eerste schooldag bij juf Myriam in groep 1 zag ik er heel netjes uit: ik had blauwe schoentjes aan! Ik vond ze oerlelijk, maar moest ze van mijn moeder dragen. Gelukkig mag ik nu zelf bepalen wat ik voor kleren en schoenen aantrek.
De middelbare school is best eng, ik ben bang dat ik verdwaal in zo’n groot gebouw. Ik heb geen zin om helemaal van Vreeland naar Hilversum te fietsen en veel huiswerk te maken, maar het is wel grappig om nu eindelijk eens wat anders te gaan doen. Op CSV Ridderhof is het altijd hetzelfde. Je hebt elke dag dezelfde vakken en een jaar lang dezelfde juffrouw of meester.
Het is leuk om nu de oudste te zijn op school. Vroeger schaamde ik me wel eens voor de oudere kinderen wanneer ik een lied moest zingen tijdens de weekopening. Dan ben je toch bang dat die oudere kinderen je gaan uitlachen of pesten. Nu is het niet erg meer om af te gaan; wij zijn nu de oudsten en dan word je dus niet meer gepest. We hebben een gezellige kletsklas en maken veel lol samen. Ik vind alle meiden aardig. Floor en Noa zouden gaan verhuizen, dat vond ik echt niet leuk. Gelukkig gebeurt dat nu pas na groep 8 en dan gaan we toch allemaal uit elkaar, dus dan is het minder erg.
Ik ben nog nooit verliefd geweest op een jongen uit de klas, maar wel vond ik een jongen van judo erg leuk. Op de middelbare school zijn veel meer jongens, dus dat zien we dan wel weer.
Ik klets de hele dag over van alles en nog wat. Als ik melig ben, lach ik ook om alles. Op de middelbare school is iedereen denk ik serieuzer en dan wil ik niet meer zo giechelen. Stel je voor dat niemand dan moet lachen, behalve ik! Dan denken ze dat ik gek ben en dan schaam ik me dood.
Ik kijk graag naar medische programma’s op televisie en ik vind het leuk om mensen te helpen. Daarom wil ik graag kinderarts worden, maar of dat lukt is nog maar de vraag.’
20 jaar: ‘Ik ben gelukkig en heb mijn plekje gevonden’
‘Mijn basisschooltijd in Vreeland kon niet beter. Als ik terugkijk op mijn puberteit was dat een heel speciale periode. Er zaten allemaal eerste keren in: de eerste keer naar de middelbare school, de eerste zoen, de eerste keer verliefd zijn, de eerste keer dronken worden.
Ik voelde me op mijn zestiende al volwassen, maar als ik daar nu op terugkijk denk ik: nee Madelein, nee. Ik denk nu dat ik pas echt volwassen ben als ik een eigen huis heb en financieel onafhankelijk ben.
Ik zat op het Comenius College in Hilversum en de sfeer daar was te gek. Ik heb zoveel lol gehad! Ik zie mijn vriendinnen van toen nog steeds. Omdat we elkaar niet meer dagelijks zien, hebben we elkaar altijd veel te vertellen.
Ik studeer geneeskunde aan de VU, ben lid van een studentenvereniging en woon midden in Amsterdam, zonder huisgenoten. Dat was in het begin wel een beetje eenzaam, maar het is ook wel lekker als je zo’n druk leven hebt. Als enig kind ben ik ook wel gewend om alleen te zijn.
Ik ben gelukkig, heb mijn plekje gevonden en alles in mijn leven is leuk, behalve corona. Ik zou een half jaar in Ottawa gaan studeren, maar dat is door corona niet doorgegaan. Nu wil ik na mijn bachelor een minor gaan doen in Canada.
Vorig jaar deed ik mijn zorgstage op de kraamafdeling. Heel bijzonder omdat je daar te maken krijgt met twee uitersten: enorme blijdschap om de geboorte van een baby, maar soms intens verdriet als er iets misgaat. Het specialisme gynaecologie lijkt me daarom erg interessant. Je doet als gynaecoloog af en toe een keizersnede, dus je wordt ook nog een beetje chirurg.
Ik heb op dit moment geen vriendje maar hoop rond mijn dertigste wel een vaste relatie te hebben. Als het lukt, wil ik graag twee kinderen. Als enig kind kun je namelijk nooit op iemand terugvallen. Dat zie ik nu bij mijn moeder, die ook enig kind is. Aan de andere kant kun je dan ook geen ruzie krijgen met je broers en zussen.’
