'Ik ben Margaux en ik ben klein'
Margaux (12 jaar): ‘Op de middelbare school doe je andere dingen met vriendinnen; je gaat niet meer met elkaar spelen, maar je gaat bijvoorbeeld winkelen. De band wordt sterker: je moet elkaar kunnen vertrouwen. Ik kijk uit naar het gala op de middelbare school; dan draag ik een mooie jurk en hoge hakken!
Het was superleuk om in groep 3 van CSV Ridderhof alle woordjes te leren en Ik Mik Loreland te kijken. In groep 5 ben ik blijven zitten. Eerst vond ik dat niet leuk omdat ik mijn vriendinnen kwijtraakte. Het was eng om in een nieuwe klas te beginnen, maar iedereen kwam naar me toe om te vragen hoe het ging. Toen de aandacht minder werd, had ik even een dip; de oude groepjes kwamen weer samen en daar hoorde ik nog niet helemaal bij.
Ik had ontzettend veel moeite met rekenen. Doordat ik bleef zitten en les kreeg van juf Vera en haar knuffeldino, is dat allemaal goed gekomen. Ik heb geleerd dat rekenen ook leuk kan zijn en achteraf ben ik blij dat ik bleef zitten.
Ik heb het nooit erg gevonden om de kleinste van de klas te zijn. Toen Noa bij ons in de klas kwam, stond ik op en zei: “Ik ben Margaux en ik ben klein.” Toen was het gelijk duidelijk.
Ik ben als kleuter vaak verliefd geweest en droomde toen zelfs over de jongens. Later had ik een half jaar verkering met een jongen uit de klas. Ik had liefdesverdriet toen hij het uitmaakte en vond het flauw dat hij gelijk verkering kreeg met iemand anders; daar mag wat mij betreft wel een maand tussen zitten. Op de middelbare school wordt verkering serieuzer. Nu geef je elkaar een armbandje, maar dan ga je bijvoorbeeld bij elkaar eten.
De reünie van CSV met de circusvoorstelling vond ik geweldig. We leerden leuke dingen van getalenteerde mensen en mijn groep deed een acrobatiekoptreden. Ik ben gek op dansen en zingen en wil op het schoolplein het liefst mijn nieuwe danspasjes oefenen. De andere meisjes uit de klas houden meer van rennen, tikspelletjes en giechelen. Maar ik wil gewoon musicalster worden!’
20 jaar: ‘Mijn studententijd is de leukste tijd van mijn leven’
‘Ik zat op het Comenius College in Hilversum en was zoveel met school bezig dat ik nauwelijks tijd had voor leuke dingen. Daarom switchte ik halverwege van vwo naar havo. De middelbare school duurde te lang voor mij. Misschien doordat ik tussen twee vriendinnengroepen in belandde, misschien ook doordat ik een jaar ouder was. In ieder geval was ik klaar voor een nieuwe uitdaging en focuste ik me op de Hotel Management School in Maastricht. Voor die opleiding was economie verplicht, maar dat had ik niet in mijn vakkenpakket. Daarom haalde ik tijdens mijn eindexamenjaar een economie-certificaat bij de LOI.
Mijn studententijd is tot nu toe de leukste tijd van mijn leven. Ik heb het echt enorm naar mijn zin. In Maastricht ben ik geworden wie ik echt ben. Vroeger was ik de onzichtbare, kwetsbare Margaux. Ik had altijd direct iets uit te leggen omdat ik zo klein was. Vanaf mijn tiende kreeg ik groeihormonen, waardoor ik langer werd. Ik vind het fijn dat mijn lengte nu geen issue meer is. Ook in mijn doen en laten ben ik veranderd; ik ben zelfverzekerder geworden. Vroeger ging ik dingen uit de weg, nu doe ik juist dingen waarin ik niet sterk ben, om ervan te leren.
Tijdens mijn studie is zelfreflectie heel belangrijk. In het begin vond ik het lastig medestudenten aan te sturen en feedback te geven. Inmiddels vindt iedereen het fijn om beoordeeld te worden, want dan weet je wat je kunt verbeteren.
Ik woon in een studentenhuis met vijf meiden. De studie is best pittig, maar er is ook gezelligheid en ik heb vaak interessante gesprekken omdat iedereen zich zo ontwikkelt.
Ik zou zes maanden stagelopen in een hotel op Curaçao, maar na anderhalve maand brak de coronacrisis uit en moest ik terug naar Nederland. Gelukkig had ik al wel avonturen beleefd voor zes maanden!
Ik hoop op een leuke baan waarbij ik met verschillende mensen in contact ben. Ik laat alles gewoon op me afkomen en besef dat niet het bereiken van de top van de berg telt, maar juist de weg ernaartoe.’
