‘Ik laat het gewoon over me heen komen’
Floor (12 jaar): ‘De meeste mensen vinden mij vrolijk omdat ik zoveel lach, maar toen ik naar groep 1 ging, was ik een verlegen meisje. Dat ben ik nog steeds als iets nieuw is. Ik herinner me dat we bij de kleuters “Moffel en Piertje” keken en dat alle kinderen hard klapten bij een liedje over Flip de Beer. Ik schrok me dood! Er was ook een knuffel van Flip de Beer, die mocht bij alle kinderen logeren. Met Jip speelde ik vaak vader en moedertje in het huisje op het schoolplein. Eén keer hadden we heel erg ruzie, omdat we allebei een ziek kind wilden spelen. Ik was blij toen we naar het andere schoolgebouw gingen: alles lekker nieuw. Het kleine, gezellige van CSV zal ik wel gaan missen. Ik zou best nog wel een paar jaar willen blijven… Ik vond alle uitstapjes leuk, behalve als we naar een kasteel of een museum gingen. Ook de sportdagen en de musical van Ronja zal ik nooit vergeten en onze optredens als Doe Maar!
Het is niet eng om naar de middelbare school te gaan omdat het voor iedereen nieuw is. Ik ben dus niet de enige die nieuwe vriendinnen moet zoeken en laat het gewoon allemaal over me heen komen.
Als kleuter was ik verliefd op Philip. Juf Mirjam noemde ons de tortelduifjes, omdat we altijd naast elkaar wilden zitten. Na de kleuters ben ik nooit meer verliefd geweest. Ik denk niet dat ik een jongensgek word, want ik heb niet zo’n goede band met jongens. Vriendinnen zijn voor mij veel belangrijker.
Onze klas is heel gezellig, ik voel me er echt thuis. Er wordt niemand buitengesloten en als er ruzie is, praten we het uit. Je leert vanaf groep 1 eigenlijk al hoe je met elkaar om moet gaan, vooral tijdens “De Vreedzame School”.
Vroeger wilde ik kapper worden, daarna juf en nu weet ik het niet meer. Ik wil iets doen waarbij je je hoofd moet gebruiken en iets met kinderen, maar het moet ook creatief zijn. Ik wil in ieder geval niet saai op kantoor zitten.’
20 jaar: ‘Ik voel me altijd verantwoordelijk’
‘Ik was best makkelijk als puber. Met mijn ouders was alles bespreekbaar. Op het Gemeentelijk Gymnasium Hilversum had ik een prima band met docenten, al zat ik vaak te kletsen. Ik had het erg naar mijn zin op school. Omdat leren best goed ging, deed ik er veel dingen naast: ik zat in het debatteam, was juniormentor en zat in verschillende commissies. Daar kreeg ik energie van! In de zomer tussen de 2e en 3e klas verhuisden we van Vreeland naar Hilversum. De timing was perfect; toen had ik net mijn eerste feestjes. Ik zat in een leuke vriendengroep van zes meiden en zes jongens, we zien elkaar nog steeds. Net zoals een aantal mensen van de basisschool trouwens, echt bijzonder.
Ik studeer Economics and Business Economics in Rotterdam en woon in Kralingen. Ik heb voor een internationale studie gekozen omdat ik onzeker was over mijn Engels. Dat wilde ik doorbreken en dat is gelukt.
Ik geniet extreem van alles: ik woon in een studentenhuis met tien meiden, heb veel vriendinnen, ben lid van een gezellige studentenvereniging en heb een leuk hockeyteam. Van sporten word ik blij, maar tijdens corona ligt dat stil. Nu ga ik vaak hardlopen. Er zijn veel feestjes en activiteiten niet doorgegaan door corona. Maar ik besef dat er mensen zijn die het veel moeilijker hebben omdat ze hun baan kwijtraken of zich eenzaam voelen. Eigenlijk heb ik een luxeleventje: ik heb het gezellig met mijn huisgenoten en kan nog naar mijn ouders. Toch hoop ik dat het weer snel normaal wordt en niet zo krampachtig met die anderhalve meter.
Ik voel me altijd verantwoordelijk voor alles en iedereen. Mijn vriendinnen zien me als een soort moedertje. Waarschijnlijk ben ik rond mijn 30e echt moeder want ik wil wel drie of vier kinderen. Als ik een jonge moeder zie met een baby’tje denk ik: ah wat lief!
Maar voordat ik moeder word, wil ik carrière maken. Iets in de marketing of sales lijkt me leuk. Ik wil sowieso iets met mensen doen, daar word ik gelukkig van.’
