'Ik verheug me op een nieuw begin’
Jip (12 jaar): ‘Toen ik naar groep 1 ging was ik bang omdat alles nieuw was. Ik wilde vluchten en ben huilend onder een tafel gekropen. De middelbare school is ook best spannend. Ik vind het niet bepaald leuk, maar tegelijkertijd verheug ik me op een nieuw begin. Het nadeel is dat grotere kinderen je gaan pesten, ze noemen je bijvoorbeeld ‘brugmug’. Ik denk niet dat ik heel erg gepest zal worden, want ik heb zelfvertrouwen: ik kom voor mezelf op en bijt van me af als dat nodig is.
Onze klas is leuk en gezellig; iedereen houdt rekening met elkaar en er wordt niemand gepest. Groep 8 is een leuk jaar want je kent elkaar al superlang en er gebeuren allemaal leuke dingen zoals samen op kamp gaan, de eindmusical en het afscheidsfeest. Ik zal mijn vriendinnen volgend jaar erg missen. Het liefst zou ik willen dat de basisschool en de middelbare school samen één school waren en dat we volgend jaar met onze klas in groep 9 zouden zitten.
Bij de kleuters was ik verliefd op alle jongens, later heb ik een paar keer verkering gehad. De meeste meisjes uit onze klas vinden jongens stom, maar ik vind het leuk om met jongens om te gaan. In groep 3 hadden we twee clubjes in de klas: de Miemvlies en de Jopie. Bij de Jopie zaten bijna alle jongens, ik zat bij de Miemvlies. In de pauze probeerden we elkaar gevangen te zetten en elkaars steegjes te veroveren. Dat bewaken en aanvallen, die strijd tussen jongens en meisjes vond ik helemaal fantastisch.
Bij ‘Vreeland’s got Talent’ deed ik mee met een honden-act, maar dat ging helemaal mis. Onze hond Gozer wilde niet springen en liep telkens de verkeerde kant op. Het publiek lag dubbel en ik zelf ook.
Vroeger wilde ik dolfijnentrainer worden. Daarna dierenarts, maar ik kan eigenlijk niet tegen bloed. Ik zou ook wel in het Nederlands hockeyelftal willen spelen, maar dat lukt bijna niemand. Ik sta ingeschreven bij een modellenbureau en hoop ooit gevraagd te worden als actrice voor een televisieserie. Anders word ik graffiti-artiest.’
20 jaar: ‘Ik besefte wat de waarde is van vriendschap’
‘Op de basisschool was ik een druk kind, ik hield net als jongens van hutten bouwen en op avontuur gaan. Ik zat nooit thuis, maar was altijd aan het spelen. Op de middelbare school ben ik steeds meer een meisje geworden. Ik vond het leuk om met vriendinnen te lunchen en te shoppen en ging meer meisjesachtige kleding dragen.
Ik zat op het Roland Holst College in Hilversum en deed de eerste drie jaar Quest. Je krijgt dan projecten waarbij je in groepjes werkt aan bijvoorbeeld een werkstuk of film waarover je dan een presentatie geeft. Veel minder saai dan gewone lessen en je leert om verantwoordelijkheid te nemen.
In de brugklas gingen mijn ouders uit elkaar en ik schreef in mijn dagboek dat ik hoopte dat ze weer bij elkaar zouden komen. Dat gebeurde na drie jaar echt en dat vind ik nog steeds erg fijn. De scheiding van mijn ouders heeft mij veranderd. Het leerde me om beter over mijn gevoelens te praten met vriendinnen. Ik had veel steun aan hen en besefte wat de waarde is van vriendschap. Mijn ouders zijn belangrijk voor mij, ze spelen een grote rol in mijn leven. Ze geven mij advies en zorgen voor een fijne thuisbasis.
Wiskunde en economie waren mijn lievelingsvakken op de middelbare school. Vanaf de derde klas wist ik al dat ik econometrie wilde studeren. De studie wiskunde leek me te abstract, maar econometrie is de toepassing van wiskunde in de economie en dat is juist heel praktisch. Ik woon in een studentenhuis met elf meiden in Rotterdam. Mijn hockeyteam en studentenvereniging zijn ook heel gezellig, maar helaas gaan veel dingen nu niet door vanwege corona.
Omdat ik in een stad woon, vind ik het fijn om terug te kunnen naar het rustige dorp waar ik ben opgegroeid. Ik vind Vreeland echt geweldig. Ik heb nog veel contact met mensen van vroeger. Ook mijn vriend komt uit Vreeland.
Ik hoop dat ik over tien jaar nog steeds zo’n leuk leven heb. Ik wil vroeg carrière maken en als het lukt ergens tussen mijn vijftigste en zestigste wat minder gaan werken.’
